TYGRYS AZJATYCKI
Gatunek dużego ssaka łożyskowego z rodziny kotowatych.
Jest największym żyjącym we współczesnych czasach ryczących kotów z rodzaju Panthera. Jest drugim względem wielkości drapieżnikiem lądowym. Większe są tylko niektóre niedźwiedzie. Dorosłe osobniki osiągają ponad 300 kg masy ciała przy ok. 3 m długości. Tygrysy bardzo dobrze pływają i skaczą. Polują zazwyczaj samotnie. Kiedyś był liczny w całej Azji, lecz stał się obiektem polowań dla sportu i pieniędzy. Jest gatunkiem zagrożonym i jest objęty programami ochronnymi. W Indiach żyje najliczniejsza dzika populacja. W niektórych obszarach uważany jest za święte zwierze.
Pochodzenie
Pochodzenie tygrysów nie zostało wyjaśniona jednoznacznie. Wszystkie żyjące współcześnie duże koty zaliczane są do podrodziny Pantheriinae. Najstarszym znanym gatunkiem jest mniejsza od tygrysa Panthera palaeosinensis. Najprawdopodobniejszym prekursorem linii kotowatych, z której powstał Panthera tigris, jest wymarła przed kilkoma milionami lat Panthera schreuderi. Nie ma jednak pewności, gdyż jego skamieniałości nie wskazują jednoznacznie na pokrewieństwo ze znanym współcześnie tygrysem. Kilka milionów lat temu niemal w całej Azji dominował Panthera tigris acutidens, od którego pochodzi tygrys chiński. Jedna z teorii zakłada, że wszystkie tygrysy, które zasiedlają tereny inne, niż Indonezja, wywodzą się właśnie od tego podgatunku.
Budowa
szkielet tygrysa
Tygrys jest najpotężniejszym przedstawicielem rodziny kotowatych. Nieco większe od niego były wymarłe smilodony i lwy jaskiniowe, a współcześnie jedynie pochodzące ze skrzyżowania tygrysicy z lwem lygrysy osiągają większe rozmiary. Rozmiary tygrysów zmieniają się w zależności od wysokości zajmowanych terenów, najmniejsze żyją w terenach niżej położonych. Największym podgatunkiem jest tygrys syberyjski, a najmniejszym tygrys sumatrzański. Masywne ciało o silnej budowie z krótkimi, bardzo muskularnymi nogami
zakończone jest długim ogonem ułatwiającym utrzymanie równowagi. Tygrysy mają bardzo dobrze rozwiniętą tę zdolność. Jak u wszystkich kotów przednie łapy mają pięć, a tylne cztery palce. Wszystkie palce zakończone są ostrymi pazurami o sierpowatym kształcie.
Odpowiednia budowa ostatniego paliczka oraz obecność mięśni poruszających ten paliczek powodują, że pazury mogą być cofane. Nieco dłuższe tylne łapy są przystosowane do skakania. Tygrys jest drugim po pumie rekordzistą w skoku wzwyż – potrafi wskoczyć na wysokość 5m – i drugim po lwie w skoku w dal – jednym skokiem pokonuje odległość 8–9 m. Jednym uderzeniem łapy jest w stanie zabić zwierzę wielkości dużego psa, a nawet człowieka. Kolejnym elementem przystosowania do drapieżnego trybu życia jest budowa
szczęki tygrysa – uzębienie tnąco-kruszące z silnie rozwiniętymi kłami i
łamaczami. W szczęce osadzonych jest 30 zębów. Długie do ok. 75 mm kły służą do zabijania ofiary i rozrywania mięsa. Najlepiej rozwiniętym zmysłem tygrysów jest słuch. Wychwytują dźwięki o częstotliwości od 200 Hz do 100 kHz, pięciokrotnie wyższe niż słyszane przez człowieka (do 20 kHz). Zmysł węchu u tygrysa nie należy do wysoko rozwiniętych. Podobnie do lwów, aby ułatwić dopływ powietrza do receptorów węchowych,
tygrysy otwierają pysk i wysuwają język w charakterystycznym grymasie. Jak wszystkie wielkie koty z rodzaju Panthera, tygrys potrafi ryczeć. Głos ryczącego króla dżungli słyszany jest z odległości 3 km. Bardzo dobrze czuje się w wodzie, potrafi przepłynąć rzekę o szerokości 6–8 km, a z nurtem rzeki 2 km. Budowa siatkówki oka umożliwia tygrysom widzenie w ciemnościach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz