Irbis śnieżny

Irbis śnieżny, irbis, pantera śnieżna, śnieżny leopard (Panthera uncia) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych, występujący na terenach Azji środkowej. Do niedawna irbis śnieżny zaliczany był do monotypowego rodzaju irbis (Uncia). Na podstawie analizy genetycznej przeprowadzonej w 2006 roku gatunek ten został umieszczony w rodzaju Panthera. Irbis jest ściśle powiązany tygrysem, obydwa gatunki rozdzieliły się około 2 milionów lat temu.

Wygląd

Ma krępe, dość krótkie łapy i długi, gruby ogon. Głowa i tułów mierzą 100-130 cm, ogon 80-100 cm. Irbis waży 25-75 kg^[1]. Na białokremowej lub szarawej na grzbiecie i białej na brzuchu sierści widnieją czarne lub ciemnobrunatne rozetki i plamy. Długie i gęste futro doskonale kamufluje zwierzę.

Aktywność i odżywianie 

 Aktywny w ciągu dnia oraz o zmierzchu. W poszukiwaniu zdobyczy przemierza terytorium łowieckie po stałych ścieżkach. Jest bardzo czujny i ostrożny. Żyje samotnie, jedynie w okresie godowym obserwowany bywa w parach. Poluje na górskie ssaki kopytne takie jak koziorożce, markury, dziki, tary, a także świstaki, ptaki i inne niewielkie kręgowce; nierzadko zwierzęta domowe, np. drób i bydło.

Rozmnażanie

 Po ciąży trwającej 90-100 dni rodzi się 2-3, rzadko 5 młodych. Z matką przebywają do 1 roku, dojrzałość płciową osiągają w wieku dwóch lat (w niewoli, na wolności zapewne później). Młode rodzą się w jaskiniach lub szczelinach skalnych, które są wyściełane sierścią matki.

 Występowanie

 Żyje w Himalajach i na Wyżynie Tybetańskiej oraz środkowej Azji. Zamieszkuje stepy, lasy i góry do 6 000 m n.p.m. w lecie i ok. 600 m n.p.m. w zimie. Zwykle przebywa nad granicą lasu.